Późne macierzyństwo – najistotniejsze wady i zalety

Zmiana sposobu życia, ale też indywidualne decyzje jednostkowe sprawiają, że wiele kobiet decyduje się na swoje pierwsze dziecko dopiero po 40. roku życia. Jakie plusy i minusy niesie ze sobą późne macierzyństwo? O czym należy pamiętać i o co zadbać jeszcze przed rozpoczęciem starań o potomstwo?

Płodność a wiek kobiety

Te dwa czynniki są ze sobą ściśle powiązane. Płodność kobiety, która ukończyła 40. rok życia jest zdecydowanie niższa od tej, która była 10-20 lat wcześniej. Wraz z procesami starzeniowymi jajniki produkują mniej jajeczek, co wpływa na mniejsze prawdopodobieństwo zajścia w ciążę w wyniku naturalnego zapłodnienia. Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie internetowej https://www.mamazone.pl/kalkulatory/kalkulator-porodu/.

Jakie są największe zalety późnego macierzyństwa?

Bez wątpienia zostanie mamą w nieco późniejszym wieku może mieć wiele zalet. Przede wszystkim bardziej ustabilizowana sytuacja materialna ułatwia skupienie się na zaspokajaniu potrzeb najmłodszego członka rodziny. Nie bez znaczenia jest również pewna pozycja zawodowa i mniejszy strach o powrót do pracy po upływie urlopu macierzyńskiego.

Które wady późnego macierzyństwa warto mieć na względzie?

Decydując się na późne macierzyństwo warto wziąć pod uwagę również możliwe niedogodności. Listę rozpoczyna zdecydowanie większe ryzyko pojawienia się zatrucia ciążowego oraz cukrzycy ciążowej. Nie należy również ignorować faktu, że w przypadku kobiet po 40. roku życia trudniej dochodzi do naturalnego zapłodnienia. Minusem decydowania się na potomstwo po 40. urodzinach jest też większe ryzyko poronienia niż ma to miejsce w przypadku młodszych kobiet. Co ciekawe, wraz z wiekiem mamy wzrasta też prawdopodobieństwo wystąpienia ciąży mnogiej.

Wiek mamy a problemy zdrowotne i zagrożenie ciąży

Niestety, im starsza mama, tym większe prawdopodobieństwo występowania problemów zdrowotnych, chociażby w postaci schorzeń nerek, problemów z układem krążenia czy wystąpieniem nadciśnienia tętniczego. Nie należy lekceważyć faktu, że wraz z wiekiem mamy rośnie ryzyko pojawienia się u dziecka wad wrodzonych, między innymi zespołu Downa. Niska waga urodzeniowa i wcześniactwo oraz cukrzyca typu 1 również mogą wiązać się z tym, że przyszła mama ukończyła 40. rok życia. Otuchy dodaje fakt, że większość późnych ciąż kończy się pomyślnie zarówno dla mamy, jak i dla dziecka.

Jakie badania powinna wykonać przyszła mama?

40-latka, której zależy na zostaniu mamą, powinna pozostawać pod opieką lekarską i nie zapominać o wykonywaniu rutynowych badań – na kilka miesięcy przed rozpoczęciem starań o potomstwo. Na liście znajduje się przede wszystkim morfologia, wykonanie badań określających poziom hormonów tarczycy, ciśnienia tętniczego i stężenia glukozy. Istotne jest też poddanie się cytologii oraz USG narządów rodnych. Badania powinny obejmować również określenie poziomu przeciwciał toskoplazmozy, cytomegalii, różyczki oraz przeciwciał anty HIV i antygenu Hbs i anty-HCV.