Dlaczego wykonuje się badania opakowań?

Badania opakowań są niezbędne, by zapewnić konsumentom jak najlepszą jakość produktów żywnościowych. Opakowania, jak i materiały opakowaniowe, muszą spełniać szereg wymogów zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością.

Kto jest odpowiedzialny za opakowania i materiały opakowaniowe?

Odpowiedzialność za przestrzeganie wymogów dotyczących badania opakowań i materiałów opakowaniowych musi spełniać zarówno producent opakowań, jak i producent żywności. Oba podmioty muszą dołożyć wszelkich starań, aby wszystkie wymogi zostały spełnione. Chodzi tutaj głównie o to, by oferowane produkty były bezpieczne dla zdrowia, ale także o to, aby zapewnić jak najlepszą ich jakość.

Pod jakim kątem należy badać opakowania żywności?

Najważniejszym wymogiem jest to, że opakowania w kontakcie z żywnością nie mogą wchodzić z nią w reakcje, które będą skutkować przenikaniem do niej niebezpiecznych składników w nadmiernych ilościach. Ilości przenikających substancji nie mogą stanowić zagrożenia dla zdrowia konsumenta, ale także nie mogą powodować pogorszenia jego cech (struktury, zapachu i innych) czy jakichkolwiek karygodnych zmian w składzie oferowanej żywności. Badania opakowań potwierdzające ich bezpieczeństwo należy przeprowadzać nie tylko z uwzględnieniem standardowych warunków przechowywania i transportu żywności, ale przede wszystkim biorąc pod uwagę te najmniej korzystne, nawet jeśli są mało prawdopodobne.

Jakie są dopuszczalne limity uwalnianych z opakowań substancji?

Dopuszczalny limit migracji wszystkich substancji z materiałów opakowaniowych i wyrobów z nich powstałych do produktów żywnościowych wynosi 60 mg/kg. Badaniom może być poddany środek spożywczy lub płyn modelowy imitujący żywność. Można również ten sam limit określić na potrzeby metryczne jako 10 mg/dm2 powierzchni materiału opakowaniowego lub opakowania. W przeliczeniu przenikanie substancji w skali 10 mg/dm2 powierzchni oznacza także, iż jedynie 60 mg substancji z tworzyw sztucznych ma prawo przeniknąć do kilograma żywności, w które jest zapakowana.

Przenikanie konkretnych substancji do żywności

Warto zaznaczyć, że poszczególne substancje przenikające do żywności również mają swoje limity. Przykładem może tu być, chociażby substancja, która w kontakcie z żywnością zaczyna przenikać do żywności w formie formaldehydu. Jej całościowa migracja do żywności nie może wynosić 60 mg/kg żywności, nawet jeśli hipotetycznie inne substancje do tego produktu nie przenikają, ponieważ byłoby to już niebezpieczne dla zdrowia. Limit migracji z materiałów opakowaniowych do produktów żywnościowych dla formaldehydu wynosi 15 mg/kg.

Jako inny przykład limit dla substancji o nazwie bisfenol A (BPA) wynosi jedynie 0,6 mg/kg. Obecność tej substancji w organizmie naukowe badania opakowań wiążą z wieloma dolegliwościami i chorobami, najgłośniej mówi się o jej bardzo negatywnym wpływie na gospodarkę hormonalną oraz zaburzeniach w prawidłowym rozwoju u dzieci.