Kto wymyślił choinki? Co to jest muzeum i jakie kryje w sobie skarby? Kto i kiedy wynalazł pierwsze garnki? Jak dawniej budowano domu w Lubaczowie? Między innymi na takie pytania będzie można poznać odpowiedzi w lubaczowskim Muzeum Kresów podczas ferii zimowych.
Poniżej prezentujemy program przygotowany przez Muzeum Kresów.
21 stycznia – wtorek
„WSZECHŚWIAT STAŁ W POKOJU ŚWIĄTECZNĄ CHOINKĄ” /10-12, 13-15 lat/
Święta Bożego Narodzenia to jedna z najpiękniejszych polskich tradycji. Obchodzono je zawsze bardzo uroczyście, zarówno na wsi jak i w mieście. Towarzyszyło im wiele zwyczajów, jak np. tradycja stawiania w domach bożonarodzeniowego drzewka. Trudno i dziś wyobrazić sobie święta bez niej. Od kiedy towarzyszy nam choinka? Jak wyglądały tradycyjne ozdoby, jaka była ich symbolika? To przykładowe pytania, na które odpowiadamy w toku naszego spotkania? Poznajemy też inne tradycyjne świąteczne dekoracje, jak np. „podłaźniczka” czy „świat” z opłatka. Z kolei materiały edukacyjne oraz filmy towarzyszące zajęciom wprowadzą w niezwykły, magiczny klimat odchodzących już świąt.
22 stycznia – środa
„MOJA NAJPIĘKNIEJSZA CHOINKA” /7-9, 10-12 lat/
Kto wymyślił choinki? Poeta Konstanty Ildefons Gałczyński, a może jeszcze inny ktoś? Od kiedy choinka zdobi polskie domy? Jak wyglądały pierwsze „bańki”? Co oznaczały snopy zboża w izbie, kolorowy pająk wysoko u sufitu, a co bożonarodzeniowy opłatek ma wspólnego ze światem? Na te trudne pytania odpowiadamy w toku naszych zajęć. A na zakończenie, każdy miły gość wykona – piękną choinkę. „Moja najpiękniejsza choinka”, praca plastyczna inspirowana wizytą na wystawie „Wszechświat stał w pokoju świąteczną choinką”.
23 stycznia – czwartek
„MUZEALNE SKARBY” /10-12, 13-15 lat/
Co to jest muzeum i jakie kryje w sobie skarby? Co to jest zabytek i czy każdy stary przedmiot może być muzealnym eksponatem? Wspólnie szukamy na to odpowiedzi. W toku zajęć rozwijamy umiejętność opisywania przedmiotów, poznajemy ich funkcje i przeznaczenie. Każdy z uczestników samodzielnie wypełnia kartę inwentarzową wybranego obiektu muzealnego, a wspólna zabawa ułatwia zrozumienie znaczenia ochrony zabytków dla obecnych i przyszłych pokoleń.
24 stycznia – piątek
„CZY GARNKI SAME ROSNĄ W ZIEMI?” /7-9, 10-12 lat/
Kto i kiedy wynalazł pierwsze garnki? Jak i z czego je wyrabiano? Dlaczego garncarstwo tak spodobało się pierwszym, neolitycznym rolnikom? Z jakich powodów jest oznaką osiadłego trybu życia? Odpowiedzi szukamy wspólnie na wystawie archeologicznej „Życie po rewolucji. Rolnicy i pasterze epoki kamienia. W toku zajęć uczniowie poznają wybrane przykłady neolitycznej ceramiki z różnych kultur, którym nadaje się nazwy w zależności od formy używanych naczyń (np. kultura pucharów lejkowatych, kultura amfor kulistych) lub najbardziej typowego zdobnictwa (kultura ceramiki wstęgowej rytej, kultura ceramiki sznurowej i in.). W toku zajęć warsztatowych wykonujemy naczynia tradycyjną techniką garncarską.
28 stycznia – wtorek
„ŻYCIE PO REWOLUCJI. ROLNICY I PASTERZE MŁODSZEJ EPOKI KAMIENIA” /10-12, 13-15 lat/
Czym była „rewolucja neolityczna”, jak zmieniła życie człowieka przed tysiącami lat i jaki miała wpływ na rozwój naszej cywilizacji? To tylko nieliczne pytania na które odpowiadamy w toku muzealnych zajęć. Zwiedzając ekspozycje poznajemy wybrane zabytki jak: przedmioty codziennego użytku (gliniane naczynia, ciężarki tkackie, przęśliki, kamienne toporki i żarna, ozdoby z muszli i kości). Zabytki te przybliżają życie neolitycznych rolników i pasterzy z terenów dzisiejszej Polski. Z kolei inne przedmioty ilustrują duchowość neolitycznych ludzi (gliniane figurki ludzkie i zwierzęce – symbole kultu płodności i urodzaju) oraz ich poczucie estetyki (zdobienia, ryty na naczyniach). W części warsztatowej na wybranych przykładach fragmentów ceramiki, elementach biżuterii, broni i narzędzi odgadujemy ich przeznaczenie i funkcj, poznając tym samym warunki życia oraz zajęcia ludzi przed tysiącami lat.
29 stycznia – środa /7-9, 10-12 lat/
„DAWNO TEMU W LUBACZOWIE… OPOWIEŚCI, PODANIA, LEGENDY”
Galicyjskie miasteczko, jak każde inne. Cztery uliczki na krzyż, gdzie przycupnęły drewniane domki. Nad nimi wieżyczki kościoła i cerkwi… To pejzaż Lubaczowa. Od wieków żyli tu razem Polacy, Rusini, Żydzi. Byli tu także Niemcy i nieliczni Tatarzy oraz Ormianie. Wszyscy razem tworzyli niezwykłą mozaikę kultur, wyznań, tradycji – swoisty pejzaż kulturowy, który można spotkać tylko na Kresach. II wojna światowa przyniosła kres tego wielokulturowego świata. Holokaust przeżyli tylko nieliczni Żydzi. Z kolei Rusinów/Ukraińców/ przesiedlono na tereny obecnej Ukrainy. Za sprawą muzealnej ekspozycji przenosimy się w tamten, dawno miniony czas. Poznajemy kulturę, obyczaje i tradycje zamieszkujących go niegdyś narodów. A barwne opowieści i legendy tylko nam to ułatwiają.
30 stycznia – czwartek
„BAR MICWA , CHANUKA I SZABAS – TRADYCJE I ŚWIĘTA ŻYDOWSKIE” /7-9, 10-12/
Przed II wojną światową było w Lubaczowie ponad dwa tysiące Żydów. Obecni byli we wszystkich dziedzinach życia społecznego miasta. Dominowali głównie w handlu i rzemiośle. Światli Żydzi tworzyli elitę umysłową Lubaczowa. Holokaust przyniósł zagładę tej społeczności, przeżyli tylko nieliczni. Świat lubaczowskich Żydów przestał istnieć. Została jednak pamięć o ludziach i ich wielowiekowym dziedzictwie: tradycji, obyczajach kulturze, pieczołowicie chroniona przez lubaczowskie muzeum. Za sprawą muzealnej ekspozycji, barwnych opowieści i legend żydowskich przenosimy się w tamten, nieco tajemniczy i egzotyczny świat: Salomonów, Dawidów, Natanów. Poznajemy życie codzienne, tradycje i najważniejsze święta żydowskie. Towarzyszyć nam będą także gry i zabawy żydowskich dzieci.
31 stycznia – piątek
„ZAGINIONY ŚWIAT LUBACZOWSKICH ŻYDÓW” /13-15 lat/
Żydzi od wieków współtworzyli pejzaż kulturowy Lubaczowa. Cechowała ich jednak większa odrębność w sferze religijnej i obyczajowej. II wojna światowa przyniosła kres tej społeczności Holokaust przeżyli tylko nieliczni Żydzi, uratowani przez odważnych Polaków. „Zaginiony świat” to ścieżka edukacyjna poświęcona ich pamięci. Wędrówkę śladami lubaczowskich Żydów rozpoczynamy od Muzeum Kresów w Lubaczowie. Potem uliczkami dochodzimy, najpierw do centrum miasta – Rynku, gdzie było najwięcej domów, sklepików i warsztatów żydowskich. Dalej w kierunku synagogi, najważniejszego dla Żydów miejsca, getta – „żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej”, jak z obłudą mówili Niemcy, aż do lubaczowskiego kirkutu, gdzie każdy Żyd kończył doczesną wędrówkę. Krok po kroku poznajemy społeczność żydowską miasta, jej obyczaje, religie. Jak pokonujemy tą trasę nie opuszczając muzealnego spichlerza. O tym przekonać się można przychodząc na muzealne zajęcia.
„JAK DAWNIEJ DOMY BUDOWANO? O STYLU LUBACZOWSKIM” /13-15 lat/
Region lubaczowski posiada oryginalną w swym charakterze architekturę drewnianą, także w zakresie budownictwa mieszkalnego. Na przełomie XIX i XX w. w środowisku lubaczowskich cieśli znaczną popularność zyskały elementy zdobnictwa architektonicznego, wypełniające elewacje szczytowe drewnianych domów, nawiązujące do wzornictwa tyrolskiego. W toku muzealnych zajęć, na podstawie oryginalnych elementów i detali poznajemy główne cechy „stylu lubaczowskiego” i piękno rodzimego detalu architektonicznego. Podsumowaniem zajęć jest krótka wycieczka po lubaczowskich uliczkach.
Serdecznie zapraszamy w godz. od 10.00 do 13.00.
Dzieci oraz młodzież indywidualnie, grupy zorganizowane do 25 osób.
Czekamy na Państwa zgłoszenia!
Informacja: St. kustosz Barbara Kubrak, Dział Oświatowy.
Rezerwacja zajęć: tel. 16 632 18 02.
Bądź na bieżąco i zostań jednym z ponad 14 tysięcy naszych obserwujących!
